In mei legt ieder vogel een ei en dat kan omdat ik in december de kerstboom heb opgezet.
Ik hoor u al denken; ‘O ja? Hoe zit dat dan in elkaar?’ Nou, dat kan ik u vertellen. Elk jaar in december, of als eerste Advent in november valt, zet ik buiten de kerstboom op. Buiten omdat ik het jammer vind dat de boom binnen heel vroeg zijn naalden laat vallen. De eerlijkheid gebied mij ook te benoemen dat gevallen naalden binnen ervoor zorgen dat ik extra moet stofzuigen en dat is niet mijn lievelingsbezigheid. Dus buiten. Maar wel voor de deuren met grote ramen in onze keuken. Vol enthousiasme tuig ik de boom op. Lichtjes er in en ook allerlei soorten lekkers voor de vogeltjes. Vetbollen, pinda-slingers, andere dingetjes met zaadjes en of pindakaas. Bij wijze van alvast licht in de duisternis brengen doe ik de lichtjes aan en genieten maar. Vanaf dat moment kan ik gewoon voor het raam gaan zitten. Kijken naar het af en aan vliegen van de vogeltjes die zoeken of er iets van hun gading in de boom hangt. Voeding voor de vogeltjes en voeding voor mijn ziel.
Omdat de boom buiten staat duurt het dan ook heel lang voor dat hij tekenen van verval laat zien. We zijn inmiddels beland in de maand mei en de boom staat er nog steeds. Tot groot verdriet van mijn partner. Die trekt overigens na een bepaalde periode wel de stekker van de lichtjes uit het stopcontact. Wie wil er nou tot in lengte van dagen, nou ja tot in mei, de lichtjes laten branden van de kerstboom? Voor mij geen probleem hoor want ik houd van lichtjes in de duisternis. In mijn leven zoek ik die ook altijd op om maar even beeldspraak te gebruiken.
Toch komt die dag dat de kerstboom ontdaan moet worden van zijn licht en verlost moet worden van de overschotten van een losbandig leven van de vogeltjes. De boom moet overgeleverd worden aan de cyclus van de jaargetijden. U raad het al, ik stel dat het liefst zolang mogelijk uit. Ik overwin zelfs het veelvuldig en uitgedrukte ongenoegen van mijn partner. Na de vraag wanneer ik eindelijk de boom weg ga ruimen, want het wordt nu toch echt wel tijd, kom ik inwendig protesterend toch in actie.
Om de lichtjes en alle restanten van de vetbollen uit de boom te kunnen halen had ik de boom een beetje schuin getrokken en de boom kaal geplukt. Mijn idee was de boom te verslepen naar onze XXL-vuurkorf opdat het ritueel verbrand zou kunnen worden. Bij mezelf merk ik op dat ik wel erg gevoelig ben voor rituelen en symbolen. Dat zal wel aan mijn werk liggen. Maar goed, ik raapte mijn innerlijke kracht bij elkaar en wilde de boom pakken om naar de vuurkorf slepen. Maar toen gebeurde het wonder. Ineens ontwaarde ik een nestje en daarin lagen 4 eitjes te pronken. Een merel had in mijn kerstboom een prachtig nestje gebouwd. Vast in de overtuiging dat deze boom voeding zou blijven geven en dat het een goede start mee zou geven aan het nieuwe leven. Nee, dat kan ik niet maken! Ik ga deze boom nog niet opofferen want ik verwacht nieuw leven binnenkort. Blij en opgelucht maakte ik een foto van het nestje, zette de boom weer rechtop en toog opgewekt met de foto naar mijn lief. ‘Kijk nou toch eens, ik kan de boom nog niet weghalen hoor want er zit een nestje in’. Gelukkig was mijn lief het daarmee eens. Wel met de opmerking dat de volgende keer de boom eerder weggehaald moest worden.
Nu kan ik weer een poosje, wel stilletjes en zo min mogelijk bewegend, voor het raam gaan zitten. Vol verwachting van het nieuwe leven dat komende is. Genieten dus!