Een lichtbundel vol energie en inspiratie
Terwijl ik deze column schrijf, hebben we net een fascinerende open dag meegemaakt bij de Wendelstein X-7 stellator in Greifswald. De naam zegt u wellicht niets, maar de Wendelstein X-7 is een experimentele machine van het Max Planck Instituut voor Plasmafysica (IPP) waar men onderzoek doet naar de werking van een kernfusiecentrale – een manier om energie op te wekken door het samensmelten van lichte atoomkernen. Dit betekent dat men materiaal dusdanig verhit dat het een gas wordt, en vervolgens, door het nóg verder te verhitten of door het bloot te stellen aan een sterk elektromagnetisch veld, ontstaat er een plasma vol ionen en elektronen. Met deze ‘losgezongen’ ionen, meestal positief geladen, wordt vervolgens gewerkt.
Misschien denkt u nu: ‘Nou, dat klinkt ingewikkeld.’ En dat is het ook, maar het is bovenal buitengewoon boeiend. Zeker als je je realiseert wat wij als mensen kunnen bereiken wanneer we de handen ineenslaan, met enthousiasme en een positieve instelling werken aan iets onbekends – iets wat we nog moeten leren begrijpen.
De mensen die ons rondleidden, waren stuk voor stuk hoogopgeleid: natuurkundigen, plasmafysici, werktuigbouwkundigen, elektrotechnici, scheikundigen en nog meer specialiteiten uit de wereld van de natuurkunde. Sommigen werken er al sinds de eerste bouw van deze machine, in 1994. Wat hen verbindt is hun oprechte enthousiasme en positiviteit. Hun wetenschappelijke honger kunnen ze hier helemaal botvieren, maar het besef overheerst dat ze samen, vanuit verschillende disciplines, bouwen aan een oplossing voor een relatief schone energievoorziening voor de mensheid.
Een van de rondleiders vertelde, vanuit haar expertise, dat zij met behulp van lichtgolven, vergelijkbaar met die in onze magnetrons, het plasma extra verhit zodat er meer energie ontstaat. Stel je voor: warmte genereren door licht. Het klinkt bijna magisch. Zij legde het uit als volgt: beeld je in dat je een deeltje bent, gevangen in een lichtgolf, en dat je door de ‘magnetron’ zo wordt opgewarmd dat je een soort energiebol – een lichtstraal – naar een ander deeltje in het plasma stuurt. Wordt die bol gevangen, dan krijgt dat plasma-deeltje een extra zetje energie en versnelt het verder.
Dit verhaal bracht me op een gedachte over ons als mensen. Wat als wij ons zouden kunnen focussen op onze positieve lading? Stel dat wij, door liefde en positieve aantrekkingskracht, samen een felle lichtbundel vormen. Als wij die bal van energie dan naar anderen ‘gooien’, geven we hen kracht en energie om in beweging te komen, sneller vooruit te gaan. Misschien is dat wel waar onze ware kracht ligt: elkaar versterken, energie delen en samen groeien.
Wat is het bijzonder om te ervaren hoe de natuur in elkaar steekt – en hoeveel inspiratie we daaruit kunnen halen voor ons eigen leven.