Hier zit ik dan, op Moederdag 11 mei 2025, te mijmeren over vrede, liefde en de Heilige Geest. Voor mij is het inmiddels een aantal jaren niet echt Moederdag. Mijn lieve moeder en schoonmoeders zijn overleden en mijn kinderen lijken, althans dat vermoed ik, geen waarde te hechten aan het eren van hun moeder. Het voelt pijnlijk en het maakt het moeilijk voor mij om nu zomaar vrede in mijn hart te vinden.
Vandaag is het ook alweer de vierde zondag na Pasen. Bijna vier weken geleden overleed Paus Franciscus. Afgelopen week werd er een nieuwe paus gekozen. De kardinalen, geleid door de Heilige Geest—zo zeggen zij—hebben Robert Francis Prevost gekozen, die zichzelf Leo XIV noemt. Een Augustijn, Amerikaan en ook Zuid-Amerikaan. In deze tijd van geopolitieke spanningen lijkt mij dat geen slechte keuze. Dit gevoel werd bevestigd toen paus Leo XIV zijn eerste woorden uitsprak: “Vrede zij met u allen!” Op dat moment raakten deze woorden mij oprecht. In zijn toespraak daarna noemde hij meerdere keren het woord “vrede”. Ga er maar aanstaan, in deze roerige tijd. Het besef drong tot mij door dat hij, bij het vervullen van zijn taak, zeker de leiding van de Heilige Geest nodig zal hebben.
Dan gaan mijn gedachten even verder in de tijd. Over een aantal weken wordt Pinksteren gevierd. Pinksteren, dat is de 50ste dag na Pasen waarin wordt herdacht dat de Heilige Geest neerdaalde over de apostelen (de vaste aanhangers van Jezus). Op eerste Pinksterdag klonk het geluid van een stormwind en er was plotseling een verschijnsel van vuur. Dit vuur leek op de hoofden van de apostelen te branden. Opeens spraken ze allerlei vreemde talen…
Maar wat is de Heilige Geest eigenlijk? In het Hebreeuws wordt dit “ruach” genoemd, wat letterlijk “heilige wind” of “heilige adem” betekent. Als ik hier verder over mijmer, komt bij mij het beeld op dat wij als mensen allemaal dezelfde lucht inademen. Het is immers niet alleen mijn lucht of jouw lucht die we nodig hebben om te leven. Ook niet alleen de lucht van een christen, een moslim of een boeddhist. Ook kent de lucht geen landsgrenzen, dus is de lucht die we inademen ook niet alleen van een autochtoon of allochtoon. Nee, die lucht is er voor ons allemaal.
Als ik me bedenk dat de nieuwe paus ook heel veel talen spreekt dan borrelt er hoop op. Hoop dat er werkelijk gewerkt kan worden aan vrede. Want als je dezelfde lucht inademt en ook nog eens dezelfde taal spreekt dan begrijp je wellicht ook veel beter dat wij elkaar nodig hebben om goed te kunnen leven. Ik ben gewoon een ander jij.
Zou dit besef kunnen bijdragen aan een grotere tolerantie tegenover elkaar? Dat vraag ik mij af, terwijl ik de woorden “vrede zij met u allen” in mijn gedachten herhaal.